အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏွင့္ သိပၸံေတာ္လွန္ေရး
“အာရပ္ေႏြဦးရာသီက အေရွ႕အလယ္ပိုင္းတစ္ခုုလံုုးကို
သိပၸံစြမ္းအင္ေတြစုုေ၀းရာႀကီးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ သြားေစ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေနာက္ႏိုုင္ငံေတြရဲ႕ အကူအညီေတာ့လိုုတယ္” (အာမက္ဇီေ၀း)အာရပ္၊အီရန္၊ တူရကီစသည့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသႏိုင္ငံမ်ား၏ သိပၸံသုုေတသနမ်ားသည္ အေနာက္ႏိုုင္ငံမ်ားထက္ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ရစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ ယင္းႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ကမၻာ့စံခ်ိန္မီသုေတသနမ်ား ျပဳလုုပ္ႏိုုင္သည့္ သိပၸံပညာရွင္မ်ား၊ မိမိတိုု႔သက္ဆိုုင္ရာနယ္ပယ္တြင္ အလြန္ထူးခၽြန္ၾကသည့္ ပညာတတ္ လူတန္းစားမ်ား ရွိၾကသည္။ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားႏွင့္ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈတို႔ကလည္း ယင္းတိုု႔၏ တိုုးတက္မႈ လမ္းေၾကာင္းကို ျပသေနသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က “ဒါဆိုရင္အေနာက္ႏိုင္ငံက သိပၸံပညာ ရွင္ေတြ၊ ဒါမွမဟုုတ္ အေရွ႕ကမၻာက ဖြံ႕ၿဖိဳးေနတဲ့ တိုုင္းျပည္ေတြက သိပၸံပညာရွင္ေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္မတန္း ႏိုင္တဲ့ သိပၸံပညာရွင္ေတြ အီရန္၊ အာရပ္၊ တူရကီတို႔မွာ ရွိေနရတာလဲ” ဟု ေမးႏိုင္ပါသည္။
အေျဖက ရွင္းသည္။ တစ္ခုတည္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ယံုုၾကည္မႈႏွင့္ အေၾကာင္းအက်ဳိး ဆီေလ်ာ္မႈ တိုု႔ၾကားက အားၿပိဳင္လြန္ဆြဲမႈပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ကမၻာလံုုးရွိ မြတ္စလင္မ်ားအားလံုးသည္ မကြဲ မျပားတစ္သားတည္း
ျဖစ္သည္။ အသိၪဏ္ပညာေပၚတြင္ လူမ်ဳိးစုအရလည္းေကာင္း၊ ပထ၀ီ အေနအထားအရလည္းေကာင္း လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ခ်ယ္လွယ္ျခင္း မရွိေခ်။ ခရစ္ယာန္ ဥေရာပမ်ား အေမွာင္ေခတ္တြင္နစ္ေမ်ာေနခ်ိန္၌ စပိန္၊
ေျမာက္အေမရိက၊ အာရပ္တို႔မွ မြတ္စလင္မ်ားကစဥ္းစားေတြးေခၚျခင္း လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ၌ ထိပ္ဆံုုးသို႔ေရာက္ရွိ
ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
အေပၚတြင္ေမးခဲ့ေသာ ေမးခြန္း၏အေျဖသည္ အာရပ္၊ အီရန္ႏွင့္ တူရကီကမၻာတို႔၏မၾကာေသးေသာ သမိုင္းတစ္ရပ္
ေပၚတြင္ အေျခတည္ေနသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ လြန္ခဲ့ေသာ ရာစု ႏွစ္မ်ားက မည္သည္တို႔
ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သနည္း။ ပထမဆံုးအေနာက္အင္ပါယာမွ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕မ်ား ေရာက္ လာၿပီး အျပင္မွ ေက်းကၽြန္စနစ္ႏွင့္ လူတန္းစားဇာတ္ခြဲျခားမႈစနစ္ကို အာရပ္တို႔အတြင္းသုိ႔ ယူသြင္းလာခဲ့ သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕မႈေၾကာင့္ စာမတတ္သူဦးေရ တိုးပြားလာခဲ့သည္။ စာမတတ္သူ ရာခိုင္ ႏႈန္းသည္ (၅၀)ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ရွိခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံအမ်ား အျပားရွိ အမ်ဳိးသမီးထုအတြင္း စာမတတ္သူဦးေရ (၈၀)ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ျမင့္လာခဲ့သည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီး ကိုလိုနီနယ္ခဲ်႕မႈမ်ားလည္း ၿပီးဆံုုးသြားသည့္ အခါ ယင္းတိုင္းျပည္မ်ားက စူပါပါ၀ါေခၚ မဟာအင္အားႀကီး
ႏိုင္ငံမ်ားဆီမွ အကူအညီေတာင္းၾကေတာ့ သည္။ ပထမဆံုး အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားထံ ေတာင္းဆိုသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွ စူပါပါ၀ါမ်ား၌ အကူအညီေတာင္းၾကသည္။ ၿပီးေနာက္ စစ္ေအးခတ္ၿပီးဆံုုးသြားသည့္အခါ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုုးတက္ေအာင္ လုုပ္ေဆာင္ရန္ တစ္ေနရာသာက်န္ရွိေတာ့သည္။ အထက္တြင္ေဖာ္ျပထားေသာ ေမးခြန္း အတြက္ အေျဖမ်ား ကိုတခ်ဳိ႕က ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္မႈတစ္ခုအျဖစ္ အလြဲသံုုးစား ျပဳလုုပ္လိုက္ၾကသည္။
ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ တိုင္းျပည္မ်ားအေနျဖင့္ ကုိယ္ထူကိုယ္ထ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ သင့္သည္ဆိုသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။အေရွ႕အလယ္ပိုုင္း တိုင္းျပည္မ်ားကလည္း ယင္းတိုု႔အေနျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏိုုင္ငံမ်ားကို ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ဟုုလံုး၀မစဥ္းစားသင့္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကြာဟခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းသြားရာ၌ အလုပ္ လက္မဲ့ျဖစ္၍ ဒုုကၡေရာက္ေနေသာ လူအုပ္ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားရေပမည္။
အေရွ႕အလယ္ပိုင္းရွိ ဘြဲ႕ရပညာတတ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္လက္မဲ့မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းတို႔၏ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္ႏွင့္။ ယင္းတို႔၏ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားမ်ားကို အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ကိုယ္ က်ဳိးစီးပြားရွာသည့္
ေနရာမ်ားတြင္ အလြဲအသံုုးခ်ခြင့္ မျပဳသင့္ေခ်။ ကမၻာ့တစ္ဖက္ျခမ္းတြင္ သက္ႀကီးရြယ္အို ျပႆနာမ်ားႀကံဳေတြ႕
ေနရခ်ိန္၌ အာရပ္တြင္မူ လူငယ္ျပႆနာကုိ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ လူငယ္မ်ားကိုသာ အခြင့္အေရး ဖန္တီးေပးမည္ ဆိုလွ်င္ ယင္းတို႔အေနျဖင့္ သိပၸံပညာနယ္ပယ္တြင္ ႀကီးမားေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈတစ္ခုအတြက္ အေရးတႀကီးလိုအပ္ေသာ အခ်က္သုံးခ်က္ရွိသည္ဟုု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ပထမတစ္ခ်က္မွာ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ားကို တည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မည္ကဲ့သို႔ တည္ေဆာက္မည္နည္း။ စာတတ္သူဦးေရမ်ားလာရန္ လုုပ္ေဆာင္ရမည္။ ထို႔ျပင္ လူမႈပတ္၀န္းက်င္၌ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မႈကို အားေပးရမည္။ ထို႔ေနာက္ ပညာေရးစနစ္ကို တိုုးတက္ေအာင္ လုပ္ ေဆာင္ရမည္။ ဒုုတိယအခ်က္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အေျခခံဥပေဒကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ပါသည္။ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚမႈကို ခြင့္ျပဳေပးရမည္။ ဗ်ဴရိုုကေရစီ စနစ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ရမည္။ ထူးခၽြန္သူမ်ားကို ထိုက္တန္စြာ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားရမည္။ ထို႔ျပင္တရားမွ်တၿပီး အေကာင္း ဘက္မွ႐ႈျမင္ေသာ ဥပေဒမ်ားကို ခ်မွတ္ ေဆာင္ရြက္ရမည္။
အီဂ်စ္၊တူနီးရွားႏွင့္ ေနရာအႏွ႔ံအျပား၌ မၾကာေသးမီကျဖစ္ပြားခဲ့ေသာလူထုုေတာ္လွန္ေရးသည္“အေျပာင္း အလဲဆို တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္”ဟုု သက္ေသျပေနသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုုခန္႔က ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပညာေရး ျပဳျပင္
ေျပာင္းလဲမႈမ်ားေဆာင္ရြက္ရာ၌ ကၽြန္ေတာ္ပါ၀င္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ယခုဤအခ်ိန္၌ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တြင္ စစ္မွန္ေသာအေျပာင္းအလဲတစ္ခုကို ဖန္တီးႏိုင္သည့္ အခြင့္အေရးရွိ ေနသည္ဟု ခံစားမိပါသည္။
တတိယအခ်က္မွာ မိမိကုုိယ္ကိုုယံုုၾကည္မႈ ျပန္လည္ရရွိလာရန္ ျဖစ္သည္။ အေကာင္းဆံုးနည္းမွာ မြတ္စလင္ တိုင္းျပည္တစ္ခုစီ၌ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာဆိုင္ရာ အေကာင္းဆံုုးေသာ သင္တန္းမ်ားဖြင့္လွစ္ရန္ ျဖစ္သည္။ မြတ္စလင္မ်ားအေနျဖင့္ ယေန႔ကမၻာႀကီး၏ဂလိုဘယ္စီးပြားေရးတြင္ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ေၾကာင္း ျပသရန္ႏွင့္ လူငယ္ထု အႀကားတြင္ေလ့လာသင္ယူလိုုစိတ္မ်ား တျဖည္းျဖည္းတိုးပြားလာေစရန္ ျဖစ္သည္။ တူရကီ၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ကာတာစသည့္ ႏိုင္ငံမ်ား၌ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ သိပၸံနည္းပညာစင္တာမ်ား ဖြင့္လွစ္လာသည္မွာ အားရစရာေကာင္းလွသည္။ ယခုုအီဂ်စ္တြင္ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာဆိုင္ရာ ဖြံၿဖိဳးတိုး တက္မႈအတြက္ အမ်ဳိးသား အဆင့္စီမံကိန္းတစ္ခုကိုု ကၽြန္ေတာ္ေဖာ္ေဆာင္လ်က္ ရွိသည္။ အီဂ်စ္ျပည္ သူမ်ား၏လူထုအံုုႂကြမႈရွိေသာ္လည္း မူဘာရက္အစိုးရက သိပၸံနည္းပညာကို မဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။
ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ မည္သည္တို႔ကိုု ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သနည္း။ ပထမဆံုး အေနျဖင့္ အေရွ႕အလယ္ပုိင္း တိုင္းျပည္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီးယင္းတိုု႔၏ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးလာရန္ ေဆာင္ရြက္ရမည္။ ထို႔ျပင္ အကူအညီ ေပးႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ကန္႔သတ္ခ်က္ထားရွိရမည္။ အကူအညီေပးမႈမ်ားကို အထိန္းအကြပ္ မရွိဘဲ ျဖန္႔ေ၀သည္အခါ ယင္းကူညီမႈမ်ား အလာဟႆျဖစ္ရသည္။အက်ဳိး သက္ေရာက္မႈလည္း မရွိေခ်။ ထိုု႔ေၾကာင့္ အေျခခံအေဆာက္အအံုႏွင့္ လူသားအရင္း အျမစ္မ်ား တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ လိုုအပ္ေသာ အစီအစဥ္မ်ားျဖင့္ စနစ္တက် ကူညီမႈေပးရမည္။
အကူအညီေပးမႈကိုလည္း ႏိုုင္ငံေရးအသံုုးခ်မႈတစ္ခုု မျဖစ္ေစရ။ အၾကမ္းဖက္ အစိုုးရမ်ား၊ အာဏာရွင္ အစိုုးရမ်ား အား အေထာက္အပံ့အကူအညီေပးျခင္းသည္ အင္မတန္ႀကီးမားေသာ အမွားအယြင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။
ေရရွည္ကာလတြင္ ျပည္သူလူထုုဘက္မွ ရပ္တည္ျခင္းသည္သာလွ်င္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္ဘက္မွ မရပ္တည္ရေပ။အာရပ္၊ အီရန္ႏွင့္တူရကီစသည့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းရွိ သိပၸံႏွင့္နည္း ပညာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲတိုင္းျပည္မ်ားသာမက ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး တိုင္းျပည္မ်ား အေနျဖင့္ပါ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ဳိးအရွိဆံုုး ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အသိပညာကို အေျခခံေသာ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ ကမၻာ့စီးပြားေရး၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ သည္။သူတို႔သည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏွင့္ ၪဏ္အလင္း ပြင့္ျခင္းတို႔ကို လူသားမ်ားအားျဖန္႔ေ၀ေပး ႏိုုင္လိမ့္ မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးႏွင့္ ပိုုမိုုယဥ္ေက်းၿပီး စစ္မွန္ေသာ ဂလိုဘယ္လူသား ဆန္မႈဆီသုုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္လာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ။
(ေဆာင္းပါးရွင္ အာမက္ဇီေ၀းသည္ (၁၉၉၉)ခုုႏွစ္၏ဓာတုုေဗဒႏုိဘယ္ဆုုရွင္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ ကယ္လီဖိုုးနီးယား နည္းပညာတကၠသိုုလ္၏ ႐ူပေဗဒပါေမာကၡႏွင့္ ဓာတုုေဗဒ ဂုုဏ္ထူးေဆာင္ ပါ ေမာကၡျဖစ္သည္။ ထိုု႔အျပင္ အေရွ႕ အလယ္ပိုုင္းတြင္ တာ၀န္က်ေနေသာ အေမရိကန္သိပၸံပညာရွင္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္သည္)
No comments:
Post a Comment